گالري تصاوير بي نظير از زحل و خانواده اش

فضاپيماي کاسيني که در سال 2004 به ملاقات زحل رفت، همچنان در اطراف اين سياره و اقمارش گردش مي کند و زيباترين تصاوير و مهترين اطلاعات مربوط به اين سياره و خانواده اش را، به سمت زمين مخابره مي نمايد.

ماموريت کاوشگر فضايي کاسيني  قرار بود تيرماه امسال به پايان برسد ولي ناسا قصد دارد ماموريت کاسيني-هويگنس را تا دو سال ديگر تمديد کند. اکتشافات تاريخي اين دو کاوشگر، انقلابي در دانسته‌ هاي ما نسبت به سياره‌ي زحل و قمرهايش ايجاد کردند.

 با 2 سال تمديد ماموريت کاسيني، اين کاوشگر قادر خواهد بود 60 بار ديگر به دور زحل بگردد و ملاقات‌هاي هيجا‌ن انگيزي با قمرهايش داشته باشد. اين ملاقات‌ها شامل 26 بار ملاقات با بزرگترين قمر زحل، «تيتان»، 7 بار ملاقات با «انسلادوس»( Enceladus) و يک بار ملاقات با «رئا»( Rhea)، «ديون»(Dione) و هلن (Helene) خواهد بود. همچنين در طي اين مدت کاسيني به بررسي زحل، حلقه ها و مغناطيس‌کره‌ي آن خواهد پرداخت.

«جيم گرين» (Jim Green)، مدير بخش علوم سياره اي ناسا، معتقد است:" اين تمديد نه تنها براي جامعه‌ي علمي بلکه براي جهانيان نيز هيجان انگيز است چرا که همگان قادر خواهند بود تا از رازهاي زحل پرده بردارند. نشانه‌ي موفقيت کاسيني کشفيات تازه ي‌ آن به همراه تصاوير افسون‌کننده‌ا‌ي خواهد بود که کاسيني از زحل به سمت زمين مي‌فرستد".

بنابر گفته‌هاي مدير ماموريت کاسيني، «باب ميشل» (Bob Mitchell)، "کاسيني به طرزي استثنايي خوب کار مي‌کند. به همين دليل ما تصميم گرفتيم ماموريت کاسيني را دو سال ديگر تمديد کنيم".

بر پايه‌ي کشفيات کاسيني، دانشمندان حدس مي‌زنند که زير سطح انسلادوس آب مايع وجود داشته باشد. به همين دليل است که اين قمر زحل، که قطرش تنها يک هفتم ماه است، يکي از اولويت‌هاي ماموريت‌هاي آينده‌ي‌‌ فضايي است.

کاسيني همچنين يخ فشان‌هايي در سطح انسلادوس کشف کرد که مخلوط يخ و آب را با فشار زياد تا ارتفاع سه برابر قطر انسلادوس به فضا پرتاب مي‌کنند. ذرات خارج شده از اين يخ فشان‌ها جذب يکي از حلقه هاي زحل مي‌شوند که بيشترين نرخ گسترش را دارد. در طي 2 سال آينده، کاسيني به ارتفاع 25 کيلومتري انسلادوس نيز خواهد رسيد و از اين ارتفاع آن را به دقت بررسي خواهد نمود.

مشاهدات کاسيني از تيتان، بزرگترين قمر زحل، باعث شده است تا دانشمندان به شباهت‌هاي اين قمر با زمين پي ببرند. زمين و تيتان هر دو داراي درياچه، رودخانه، تل‌هاي شني، باران، برف، ابر، کوه و احتمالا آتشفشان هستند. با توجه به اين شباهت‌ها، دانشمندان گمان مي‌کنند تيتان مثال خوبي از زمين در زمان قبل از آغاز حيات باشد.

محقق مسئول ماموريت کاسيني، «دنيس ماتسون» (Dennis Matson)، مي‌گويد:" هنگامي که ما ماموريت را طراحي مي‌کرديم هرگز فکر نمي‌کرديم چه چيزهايي خواهيم يافت، به خصوص در مورد تيتان و انسلادوس. اين تمديد ماموريت نيز پاسخي است به اين کشفيات جديد و به ما اين امکان را خواهد داد تا بيشتر بدانيم".

بر خلاف زمين، درياچه ها، رودخانه‌ها و باران‌هاي تيتان همه از متان و اتان تشکيل مي‌شوند و دما به منفي 180 درجه سانتيگراد مي‌رسد. اگرچه جو ضخيم تيتان امکان مشاهده مستقيم سطح آن را محدود مي‌کند اما رادار دقيق و طيف‌نگارهاي فروسرخ کاسيني اين قابليت را به دانشمندان داده است تا از وراي اين جو ضخيم به بررسي سطح تيتان بپردازند.

از ديگر فعاليت‌هاي تحقيقاتي کاسيني مي توان به بررسي فصل هاي تيتان و زحل، مشاهده و بررسي حلقه‌هاي زحل و مطالعه‌ي مغناطيس‌کره‌ي زحل اشاره کرد.

کاسيني در طي چهار سال گذشته به طور پيوسته تصاوير مختلفي از زحل و قمرهايش به زمين ارسال کرده است به نحوي که اکنون آلبوم تصاوير ارسالي کاسيني حدود 140000 عکس را در بر مي‌گيرد.

حدود 10 سال پس از پرتاب و 4 سال پس از ورود به مدار زحل، کاسيني يک کاوشگر سالم و مقاوم است. اگرچه سه ابزارش دچار ايرادات کوچکي هستند اما اين ايرادها اثر چنداني در عملکرد اين فضاپيما ندارند. کاسيني همچنين سوخت کافي براي تمديد ماموريت خود دارد. نتايج به دست آمده از مشاهدات کاسيني در دو سال آتي مي‌تواند پايه‌گذار ماموريت‌هاي فضايي آينده به مقصد تيتان يا انسلادوس باشد.

کاسيني که در سال 1997 از پايگاه فضايي کيپ کاناورال به فضا پرتاب شد، در سفر هفت ساله ي‌ خود به سمت زحل 5/3 ميليارد کيلومتر را در نورديد. از نظر تعداد ابزارهاي تحقيقاتي، کاسيني داراي يک رکورد است. مدارگرد آن داراي 12 ابزار علمي است و کاوشگر هويگنس 6 ابزار تحقيقاتي را حمل مي‌کرد. اين کاوشگر که از يک موتور با سوخت هسته‌ا‌ي براي توليد انرژي بهره مي‌برد، در خرداد ماه سال 1383 (ژوئن 2004) وارد مدار زحل شد و از آن زمان تا کنون به ارسال داده‌هاي علمي مشغول است.